Papuasy a Fojerman (14): Zaś na Ślōnsku
Dejcie pozōr: Tekst prosty bōł pisany zarozki na laptopie, a tekst we kursywie bōł piyrwej pisany we hefcie, jak niy mioł żech przi sia laptopa, a dziepiyro potym sam wrażōny.
Zaś na Ślōnsku
2025.07.29 godz. 6:40 (WAR)
Nareszszcie w dōma. Wczora ô dziesiōntyj we wieczōr przijechoł żech do Rybnika. We Warszawie wylōndowali my we niedziela ô pōł drugij po połedniu. Ledwa my wyleźli ze fligra, to Jōzefa ze Helōm porwali ludzie w jakichś żōłtych westach do busa. Nas zakludziyli wszyjskich do autobusa, coby nas zawiyź ze fligra na banhōw, a ônych niy. Jo se padoł we piyrszym mōmyncie, co to je jako celno słōżba, dyć niy chcioł żech Martynki straszyć, bo miała pora muszli, a tych bilumōw we kofrze, tōż sie boła, co ji to zebierōm. Dyć to była yno ôbsłōga ze lotniska a zawiōźli Porwołōw na banhōw warcij niż nas. Wcale ich niy porwali, ale Jōzef zdōnżōł już bōł bezmała zazwōnić do Papui, do Szymōna, że zaś ich kajś porwali. Dyć to było we Polsce, tōż mōg sie chłopōw spytać, kaj ich wiezōm. To była dalij akcyjo ôd Szymōna, co zgłosiōł, coby na lotniskach wozić Jōzefa na wōzku, coby niy musioł za dużo deptać. Kej my zaś byli do kupy, to poszli my ôdebrać nasze kofry. Pokozało sie, co były przi 8 taśmie, na samym kōńcu. Na szczynście i tak my tam musieli iś w ta strōna, coby wylyź ze banhowa, a niy musieli my tych kofrōw za daleko niyś. Przed banhowym czakoł już na nas brat Pioter ze kloszoru we Michałowicach, kaj stoły nasza auta. Spakowali my na wartko kofry, a Jōzef, Hela i Farorz siedli do auta. Jo ze Martynkōm, siedli my do taksōwki, a pojechali my za nimi do klosztoru. Sam czakały już na nas nasze auta, brat Pioter prziniōśli nōm kluczyki, tōż mōgli my zapakować kofry do autōw, a iś sie trocha dychnyć do klosztoru. Farorz ôdprawiyli niedzielno mszo, a brat Pioter naszykowali za tyn czas trocha jodła. Wiycie, jaki tyn polski chlyb bōł dobry. Żodnymu niy wadziyło, co to je chlyb warszawski. Pojedli my, popiyli, a trza było ruszać dalij. Sam pożegnali my sie niy yno ze bratym Piotrym i jakimś drugim bratym, niy pamiynca miana, ale tyż ze Helōm, Jōzefym i Farorzym, bo ôni jednym autym pojechali na Ślōnsk, a my ze Martynkōm do Niecieczy. Pogoda we Polsce niy była za piykno, co chwila abo loło, abo sipiało. Do Kelc dojechali my piyknōm ekspresōwkōm. Ja, idzie pedzieć, że piyknōm, po tym co we Papui my widzieli. Dyć za Kelcami GPS kozoł nōm kajś skryncić, a zaczōn nas kludzić bez jakiś pola a wsie, tōż jo zaczōn rozważować, co ôn tam mo nasztelowane. Martynka ôbiecała mi, że nasztelowała na sto procynt Nieciecza, tōż uznoł żech, co trza jechać podle tej mapy. Dyć zaczło loć co roz to barziyj, kałuże co roz to wiynksze, chalupōw niy ma, autōw na drōdze tyż niy barzo. Dyć to przeca niy ma drōga na Tarnōw. Przeca niy bydymy sie wracać, trza jechać dalij. GPS pokazuje, co do Niecieczy je kole godziny rajzy, dyć my sōm kajś we polu. Ôroz pokozała sie tabulka: Pińczōw. Kaj my to sam przijechali? A kałuże co roz to wiynksze, drōgi pōmału niy widać. I leje jak z cebra. Już żech rozważowoł, czy jechać dalij, abo kaj stanyć. A na drōdze wody hned pod progi ze auta. Bōł taki mōmynt, co ze gulikōw pyrskały fōntanny na pōł metra do gōry, tōż mioł żech strach, co dźwignie jaki dekel ze gulika a trefiymy kōłkym do jakij dziury. Na szczynści niy trwało to za dłōgo, deszcz bōł trocha myńszy, a wody na drōgach tyż jakoś mynij. I pokozała sie tabulka, co drōga kludzi na Busko Zdrōj, tōż już żech trocha wiedzioł, kaj my mniyj wiyncyj sōm. Za chwila deszcz przestoł padać, a my wjechali na głōwno drōga. Tōż mōgli my podziynkować Pōnbōczkowi a tymu GPS – owi, bo ôn nas chyba przekludziōł bocznymi drōgami, bo tam na tyj głōwnyj musiało możno być jeszcze gorszy, abo jaki ōmfal? Ze Buska do Niecieczy dojechali my już bez żodnych prziogodōw, a deszcz tyż przestoł padać. We Niecieczy czakała już na nas Mama ôd Martynki, a fest sie wyściskały, bo sie praje miesiōnc niy widziały. Było dużo do godki, dyć my byli trocha słabi, to poszli my hned spać. We pyndziałek my jeszcze trocha pobojali, tajlowali my kożdy swoji rzeczy we kofrach, bo trocha my to mieli pomiyszane, skopiyrowali my Martynce zdjyncia na laptop, a pod wieczōr pojechoł żech na Ślōnsk do Rybnika.
Dalszŏ tajla artykułu niżyj
c.d.n.
