Wandrowani po Ślōnsku a Morawach: Ziymia raciborsko
Piykno pogoda trza wykorzstać, pra, tōż my tyż z Józef Porwoł wybrali my sie dzisiej na mało rajza za Racibōrz. Nawiydziyli my naszego wielkigo poety we Łubowicach – Josepha von Eichenodorffa, poszpacyrowali my kole jego zōmka, „zajōncowōm halejōm”, wleźli my na stary kerchōw, kaj leży familijo ôd Eichndorffōw, poklupali my na pamiōntka po zwōnach, a zaszli my tyż do kościoła. Po cołkich Łubowicach stojōm piykne tabule ze wierszami ôd Eichendorffa po niymiecku a po polsku. Piyknie by było, jak by tak jeszcze po ślōnsku były te tabule. Szkoda yno, że jakiś gizdy na tych tabulach wyrzinajōm, abo ciaprzōm po mianie ôd Eichendorffa.
Z inkszych miejscōw ôdwiydziyli my tyż Młyn we Brzeźnicy, kaj bezmała Eichendorff chodzôł na zolyty do cery ôd młynorza, a potym wziydzali my roztomańte kościoły, kapliczki a pałace. Szkoda, że z tych pałacōw już przeważnie niywiela ôstało, a tracōm sie warciyj, jak ta nasza ślōnsko godka.
We pałacu we Sławikowie praje bager wyruwoł stare chaszcze, tōż sōm pałac lepszy widać, ale kepsko to wyglōndo. Potym w drōdze do Krowiarek stanyli my jeszcze we Modzurowie pod kościołym. Tam zaciekawiyły nas pōmniki ôd Ślōnskij Tragedyje, a ôd farorza, mianym Strzybny, co go zabiyli w 1921 roku. We Krowiarkach kupiyli my se we sklepie po kołoczku, a po żymle z wōsztym, coby mieć siyły dalij deptać a ôglōndać pałac a kościōł. Ze Krowiarek zajechali my jeszcze do Wielkich Pietrowic, pod drzewianny kościōł, kaj zaś my chwila połaziyli, posiedzieli, pozwiydzali. Stawiajōm tam kole tego jakiś turm, kaj myśla bydzie szło wylyź a podziwać sie na ôkolica, ale jeszcze to niy ma fertich, tōż siedli my do auta a pojechali my nazod na Rybnik. A Wy sie możecie trocha podziwać na fotki, co my porobiyli, a możno tyż kedy wybrać sie w tako rajza, a samymu poôglōndać te ciekawe nasze ślōnski strōny.
Fojerman
