Winnie the Pooh, a po naszymu Maryś Puch. Prymiera w listopadzie!

Grzegorz Kulik ze naszyj redakcyje, co przełożōł na ślōnsko godka „Godnio Pieśń”, „Dracha” i „Małego Princa”, zapowiedzioł, iże wydownictwo Media Rodzina z Poznania wydo jego przekłod „Winnie the Pooh”, co polskim dzieciōm je znany jako „Kubuś Puchatek”, czeskim jako „Medvídek Pú”, a niymieckim jako „Pu der Bär”. Autōr przekładu podzielōł sie fragmyntym:

— Je ftoś w dōma?
Nojprzōd ze dziury szło słyszeć nogło szarpaczka, a potym cisza.
— Jo żech pedzioł „Je ftoś w dōma?” — krziknōł fest głośno Puch.
— Niy! — ôdpowiedzioł głos, a potym dodoł — niy musisz tak głośno wrzeszczeć. Dobrzech cie słyszoł piyrszy roz.
— Bierunie! — prawiōł Puch. — Blank żodnego tam niy ma?
— Żodnego.
Maryś Puch wyciōng gowa z dziury i pōmedykowoł chwila, i pōmyśloł do siebie „Ftoś tam musi być, bo ftoś musioł pedzieć »Żodyn«”. Tōż wraziōł nazod gowa do dziury i pedzioł:
— Krōliku, a toś niy je ty?
— Niy — padoł Krōlik tyn roz inkszym głosym.
— Ale niyma to Krōlikōw głos?
— Radszyj niy — prawiōł Krōlik. — To niy mo być jego głos.
— Ach! — pedzioł Puch.
Wyciōng gowa z dziury i zaś medykowoł, a potym wraziōł ja nazod i padoł:
— A mogli byście być tacy miyli i pedzieć mi, kaj je Krōlik?
— Poszoł sie trefić ze swojim kamratym Niedźwiedziym Puchym, co ôn je ôd niego wielki kamrat.
— Ale to jo! — pedzioł Niedźwiydź, cołkym udziwiōny.
— Co za jo?
— Niedźwiydź Puch.
— Je żeś zicher? — pytoł Krōlik, jeszcze barzij udziwiōny.
— Blank, blank zicher — prawiōł Puch.
— No tōż wejdź.
Tak Puch cis, i cis, i cis sie do postrzodka, aż w kōńcu wloz.
— Mioł żeś recht — pedzioł Krōlik, jak go ôglōndoł z kożdyj strōny. — Toś je ty. Dobrze cie widzieć.
— A tyś myśloł, że fto to bōł?
— Niy bōł żech isty. Wiysz, jak to je we Lesie. Niy idzie puszczać kożdego do dōm. Trzeba być pozornym. Możno co pōmaszkecymy?

Wyglōndo na to, że czeko nos nowy hit światowyj literatury po naszymu. Prymiera we połowie listopada.