Wiadomość spod… gruzów

28 stycznia br. mija kolejna rocznica zawalenia się dachu Hali Wystawowej w Katowicach. Krótko przed 18.oo, gdy ludzie siedzieli przed telewizorami śledząc skoki narciarskie, polskie radio i telewizja podały komunikat o tragicznym wypadku zawalenia się dachu Hali Wystawowej podczas wystawy gołębi pocztowych.

Mieczysława Jarka, byłego Prezesa Oddziału Polskiego Związku Hodowców Gołębi Pocztowych/PZHGP/ Rybnik II Świerklany wiadomość ta zastała w domu jeszcze nim media podały tragiczną wiadomość. Dla Niego samego jak i Jego znajomych był to cios na miarę nokautu. Jeden z hodowców a kolega p. Jarki dzięki telefonowi komórkowemu zadzwonił spod… gruzów zawalonej hali z informacją o zaistniałym wypadku.

Mieczysław Jarka od razu przystąpił do działania, próbując ustalić kto z Jego kolegów hodowców w tym czasie mógł przebywać na wystawie a tym samym czy nie został poszkodowanym. Najgorsze było oczekiwanie na wiadomości i ta niepewność o losy kolegów spowodowała, że tej nocy nie zmrużył oka. Mieczysław Jarka był hodowcą gołębi pocztowych, które były całym Jego życiem. Te piękne ptaki za troskliwą opiekę i przyjaźń przyniosły mu wiele nagród i wyróżnień. Jakże niewiele brakowało a zapłaciłby za nie najwyższą cenę. 28 stycznia 2006r pod gruzami zawalonej hali zginęło wielu Jego kolegów i znajomych hodowców. Tylko przypadek a raczej Opatrzność zdecydowała, że nie było go tam w tym czasie. Nie wszyscy mieli jednak to szczęście. Mimo, że upłynęło od tamtych tragicznych wydarzeń sprzed kilkunastu lat każda następna rocznica przywołuje przykre i smutne wspomnienia. A to co mówił o tamtych tragicznych wydarzeniach

„- Na wystawie gołębi pocztowych byłem dzień wcześniej. Było bardzo dużo zwiedzających. W pewnym momencie zauważyłem gołębia siedzącego na metalowej konstrukcji hali. Widocznie jakimś cudem udało mu się uciec z klatki. Teraz po kilku latach myślę, że ten gołąb chciał nas ostrzec przed grożącym niebezpieczeństwem. Wtedy jednak nawet w najczarniejszym scenariuszu nie przypuszczałem, że wydarzy się coś takiego. Gdy tylko dowiedziałem się o katastrofie poczułem ogromny niepokój o losy Tych, co byli akurat wśród zwiedzających”. Najsmutniejszym i najtragiczniejszym momentem nie tylko dla p. Jarki ale i wszystkich Jego kolegów hodowców było uczestniczenie w pogrzebach ofiar katastrofy. Do tej pory nie mogą otrząsnąć się z tamtych wydarzeń starając się zachować w pamięci wszystkich Tych, którzy zginęli pod zwałami metalu, szkła i betonu hali wystawowej.

Dalszŏ tajla artykułu niżyj

Lokalny Związek Hodowców Gołębi Pocztowych w miarę swoich możliwości starał się pomóc wszystkim Tym, którzy przyjeżdżali na pogrzeby, organizując im transport oraz udostępniając sale na stypy i spotkania. Delegacje z poszczególnych związków uczestniczyły też w pogrzebach swoich kolegów na terenie całego Śląska. Poniżej wiersz napisany specjalnie na tę okazję

Wierność

Mōj ty gołōmbku wierny kamracie
ratuj mie prosza, szukej pōmocy
pod tym betōnym co mie przywaloł
nie moga przeca umrzeć tej nocy.

Poleć wysoko do samego nieba
powiydz Pōnboczkowi że jo tu czekōm
i chocioż bydōm niedzielne loty
jo na msza puda to mu przirzekōm.

A jak by mi sie czasym nie chciało
ty mie spamiyntosz dziubeczkiym swojim
możesz mie nawet porzōndnie podziubać
nie pogorsza sie, tyś kamratym mojim.

W tobie ratunek i pocieszyni
nie dej mi umrzyć tej srōmotnej nocy
przyniyś na skrzydłach jakoś nadzieja
widzisz te światła tam szukej pōmocy.

Wysłuchoł gołōmb lamyntu kamrata
światła taszlampy szuko w ciymności
trzepie skrzidłami jak by chcioł prziniyś
na tych krzidełkach trocha jasności.

Już za nieskoro gołōmbku wierny
twōj kamrat umar wierność została
i pōjdzie za nim prosto do nieba
bo w jego sercu miejsca se szukała.

Regina Sobik