Rozprŏwki o Gogōwku i ôkolicach: Glinianŏ Gōrka

Piyrwyj ludzie łajziyli ôbleczōni po chopsku i po pańsku. Jak żejch była małŏ, niy mogłajch zmiarkować, jak baba może łajzić po chopsku. Terazki już wiã – po pańsku byli ôbleczōni w miejście a po chłopsku na wsi. Ale u nŏs w Gogōwku sōm dwie dzielnicy wiejsky – Winiary i Orŏczy i tan tyż baby chodziyły po chłopsku. Ty stary jupy, zŏpaski i mazelōnki dzierżymy w szrankach przesypany motynpulwram. Rŏz do roku jy lufcymy, żeby jy ôblyc na procesyjõ na Glinianõ Gōrkã.

Co to je ta Glinianŏ Gōrka ? Zarŏz wōn porozprawiōn.

Dŏwno tymu, baje już ze sztyryjsta lŏt, z Gogōwka wyruszyła grupa ludzi. Była to bardzo markotnŏ procesyjŏ. Chopy szli kole wozōw, na ktoryjch siedziały baby i dziecka. Kludziyli całyj dobytek: szranki, pierziny i bunclŏki. Były to jewangeliki, chtoryjch grŏf Oppersdorf wygnoł, bo nie chcieli zmiynić wiary. Myśleli se z całōn familijōn przekludzić do Prudnika. Szli poleku, choćby ich cojś ciōngło nazŏd. Minyli rzykã Osobłogã, minyli Mochōw. Zadzieżeli se na Glinianyj Gōrce, coby jeszcze rŏz pokukać se na miasto. Z zielōnygo wiyńca parku błyskały czerwōny dachy, a nad niymi było widać siedym wieżōw. Miasto było jak z ôbrŏzka. Kto se w ni urodziōł, baje mu wdycki przoł. Jak z niygo iść ab, żeby człowiekowi nie było teschno.

Dalszŏ tajla artykułu niżyj

Kedy tak siedzieli markotni i wrōżyli, jedyn chop padoł: „Jerucha kandygo, przecã nie zostawiymy tak wszystkygo. Pōn Bōczek jest jedyn, wszystkim jednako przaje, a miyszkŏ w naszych sercach, to styknie. Idziymy nazŏd.”

I mogecie se to forksztelować – wrōciyli se nazŏd do Głogōwka. Żeby podziankować Pōn Bōczkowi za ich nawrōcyniy grŏf Oppersdorf kŏzoł na Glinianyj Gōrce wybudować kościōłek.

Do tygo kościołka idziymy w maju z procesyjōn. Nŏprzōd idzie ôrkiestra, farŏrz z kapelōnkam i ministranci. Potyn karlusy i dziołchy w jupach niesōn fany. Za nami idōn bambry z Orōczōw i Winiarōw i mieszczuchy z rynku. Chłopy sōn w nŏlepszyjch ancugach a baby ze świyżōn dałerwelōn majōn obleczōny nŏlepszy klejdy, bo potyn zgniylochy, co zostaną dōma – brelajōn za gardinōn i ôbmŏwiajōn. Idziymy bez most na Osobłodze, mijōmy Mochōw, gynał jak ty borŏki sztyryjsta lŏt tymu. Śpiywōmy razan ze skowrōnkōma, a dookoła wōniŏ rabs. Jak już zajndziymy na tã Glinianõ Gōrkã to se siedniymy na trŏwkã, abo do krzipopy, bo kościōłek je za malutki. Niejedyn se oddychnie. Ci, co mieli ciasny strzewiki abo na krōnfleku, oglōndajōn se planckyrzy. Choć my sōn fertich to jest nōn lekko na duszy. Rzykōmy i se radujymy, że my sōn razan.

Tygo roku naszŏ procesyjŏ bandzie 13 maja, w nŏbliższõ niedzielã. Możno byjście chcieli iść mit? Zaprŏszōmy.