Rajza po Ślōnsku – Krnov a Opava
Wybrali my sie z kamratym Józefym Porwołem na mało rajza po Ślōnsku do Krnova a do Opavy. Wyjechali my z Rybnika a bez Racibōrz pojechali my na zachōd. Stykło pora kilometrōw, a pokozoł sie nōm inkszy świat. Niby tyn sōm Ślōnsk, a jakiś inkszy, a ludzie tyż inksi, „bo najważniejsza jest POLSKA”, tōż ”Bądź dumny, że jesteś POLAKIEM”. Trefiōł żech te malōnki przipadkowo we internecu na mapie Google z 2013 roku, tōż bōł żech ciekawy, czy ich jeszcze znojda. Udało sie, yno sōm już trocha ulepszōne. Widać autory dbajōm ô swoja robota. Jechali my tam tyż szukać Pałacu ôd Gaszynōw. Trefiyli my yno na pora cegłōwek. Nō ja, ale tyn pałac bōł cudzy. Chwila my porozważowali a pojechali my dalij. Po drōdze trefiyli my na wysoki zieleźny most, cołki nytowany bez szwajsowanio. Jak ôni to tak ponytowali, że tela lot żodyn niy poradzi tego rozebrać a sprzedać na złōm? Kōnsek dalij zaś, we Nowej Cerekwi trefiyli my resztki po kościele. Piyrszy roz widza kościōł zbulōny, ale niy ôdbudowany. Nō ja, ale sam je przeca tyn inkszy Ślōnsk. Chwila jeszcze na rynku, a jadymy na Branice. Sam czako na nas zaś przigoda. Cołko drōga je rozkopano, choćby na miesiōnczku. Bezmała ciōngnōm guliki po wsi. Udało nōm sie jakoś przejechać a stanyli my przi kościele we Branicach. Podziwali my sie tyż chwila na kerchōw, pora starych grobōw, a pojechali my dalij.
Terazki już bez granica na pōnć na Cvilin. Na gōrce kole Krnova stoji wielki Kościōł Paniynki Marije Siedmiobolesnej a Podwyższynio Świyntego Krziża. Kościół bōł praje zawrzyty, a mieli go ôtworzić dziepiyro ô jednej po połedniu, tōż niy mieli my tela czasu czakać. Poszli my yno na rozhledna (turm), co stoła kole 200 m dalij, a za 20 Kcs wyleźli my po schodach (144 ?) podziwać sie z wiyrchu na kościōł a na Krnov i ôkolice. Ze Cvilina spuściyli my sie z gōrki prosto do Krnova. Tam podziwali my sie na piykny, kolorowy ratusz, pochodziyli my troszka uliczkami, zjedli my po zmrzlinie, napiyli my sie Kofole, a pojechali my na Opava.
Sam, we Opavie, tyż sōm cesty pozawiyrane, bo coś kopiōm, tōż my sie straciyli. Police nōm pokozała drōga,tōż udało nōm sie trefić pod Katedra Wziyncio do Nieba Paniynki Marije. Ôd katedry na Horni Namesti, pod Slezske Divadlo, ratusz a wartko uciekali my do ciyna, do „sadōw”. Tak po prowdzie te sady, to sōm parki, tōż niy wiym, czamu ich mianujōm sady? Sady te wiedōm doôbkoła miasta ôd połedniowej strōny, tōż my tyż trocha poszpacyrowali, napiyli by sie bōnkawy, podziwali my sie na piykne strōmy w tych sadach, aż my trefiyli pod Slezske Muzeum we Opavie. We pyndziałki je zawrzyte. Słōńce grzoło coroz to bardziyj, a my mieli wykupiōny parkplac na 2 godziny, tōż spod muzeum poszli my bez Dolni Namesti zaś pomału ku Hornimu Namesti. Wleźli my jeszcze na chwila do katedry podziwać sie, a pocykać fotki. Bōł tam piykny chłōdek, tōż niy śpiychało nōm sie. Dyć prziszoł czas iś do auta a ruszać ku chałupie. Chcieli my jeszcze po drōdze wlyź do jednej ślōnskij restauracyje, ale niy mieli tam nic do jodła praje, tōż pojechali my dalij. Przed granicōm we Sudicach stanyli my jeszcze na chwila pod kościołym, a we sklepie kupiyli my po flaszce Kofole. Tak to bez Racibōrz wrōciyli my sie nazod do Rybnika. Terazki siedzymy, a spōminōmy. Wy możecie podziwac sie na zdjyncia, a pospōminać z nami.
Najważniejszy je CZŁOWIEK.
Dalszŏ tajla artykułu niżyj
Stasiek Neblik, ps.”Fojerman” – Ślōnzok, fojermōn na pynzyji, autor ksiōnżki ”Do rymu po naszymu, abo ślōnski miszmasz” a autor „Dykcjōnorza Godki Ślōnskij”, człōnek DURŚ.
