Pokora – kajś po blisku
Dzieci z Bullerbyn. Ala mo kota, kot mo Warszawa, nasza stolica. Old Shatterhand w (cyganiōnyj) Ameryce. Robin z lasa Sherwood. Tōmek w Rusyji, Australiji, Gran Chaco. Chopcy spod Lenino, chopcy spod Berlina. Sola z nieba pōłnocnego. Conan z Cymeryje, Bilbo ze Shire. Milo, co pływoł naôbkoło świata. I Nemo, co zrobiōł dwajścia tysiyncy mil podwodnyj żeglugi. Roztrzaskany Robinson. Stasiu ôd chininy. Sposōb na Alcybiadesa. Ania z Zielōnego wzgōrza i ta dziouszka, co zmazała “niy” z “niydostateczny” na cynzurce i pojechała fōrt. Kaszubskie lasy ôd Dudusia, autostop ôd Poldka. Pan Samochodzik i cosik we Polsce. Tytus, Romek i Bies z czady.
Chowołech sie na światach, co zawdy były daleko. Było klar: literatura – to je kaj indzij.
Dzisio ôtwiyrōm “Pokora” Twardocha. Piyrsze strōny – jakiś Werdōn i zasuto staro Kłodnica, Gliwice. I przestowōm czytać, bo kajś we gowie zbiyro mi sie – co? Na płaczki?
Bez ôstatnie 20 lot zdarziły sie mi-czytoczowi dwie rzeczy. Piyrszo: Bienek, Janosch, Lysko, Twardoch, Majewski i inksi – jedyn za drugim, co puściyli literatura do mie na plac. Drugo: te zmiarkowanie, że ôna zawdy tam była, ino nos niy puszczali, coby sie ś niōm bawić. Ś niōm: ze Bienkami, Janoschami, Scholtisami, Hauptmannami, Eichedorffami, Boehmami, Aniołami Ślōnzokami… Żodyn ô nich ani niy wiedzioł.
Mōmy rok 2020. Mōm ze dwajścia lot czytanio tyż ô tym, co po blisku. Ale durch…
Moje bajtle, jak dobrze pōdzie, niy bydōm tego znać. Ône miyndzy Hogwartym i Narnijōm roz za kiedy trefiōm tyż świynto Hyjdla ôd Cichonia i zaginiōne perły ksiynżnyj Daisy ôd Kassnerki. Abo masne wōszciory ôd Brzechwy-Szołtyska i Pucha z Małym Princym, co chocioż smykajōm sie kaj indzij, to przinojmnij godajōm “tak jak tata”.
…”Alejka dalej nazywa się Wilde Klodnitz, Dzika Kłodnica.”. Niy jadymy daleko, robiōłech ze dwiesta metrōw dalij, kajś ze sto lot niyskorzij. Moja drōga ku tymu światowi zaczyno sie po tyj strōnie Eliadowyj granice.
Moga czytać dalij.
Właśnie w tej chwili skończyłem lekturę “Pokory”. Ciężko na gorąco zebrać myśli, ale to z pewnością najlepsze co czytałem autorstwa p. Twardocha. Trudno było oderwać się od tej historii. To na pewno bestseller. To na pewno obowiązkowa pozycja dla każdego Ślązaka. Czytajcie!