Piękno poezji (kobiecej) – Caroline Louise von Klencke

Caroline Louise von Klencke urodziła się 21 czerwca 1754 w Fraustadt (ob. Wschowa) zmarła w 1802 w Berlinie. Matka po rozstaniu z mężem pozostawiła ją pod opieką obcych ludzi w 1763. Po pięciu latach Anna Louisa Karsch wydała ją za mąż, po dziesięciu latach następuje rozwód. Caroline Louise po raz pierwszy została matką w wieku 16 lat. Jako 28-latka wychodzi za 22-letniego Carla Friedricha von Klencke, który ją opuszcza – z tego związku rodzi się Wilhelmina (Helmina von Chézy). Caroline Louise von Klencke osamotniona umiera w 1802 w domu po matce w Berlinie.

Mecenasem Caroline Louise von Klencke, jak i w przypadku jej matki,  jest Johann Wilhelm Ludwig Gleim, który też wspólnie z Klamerem Eberhardem Karlem Schmidtem w 1788 wydają jej dzieła i w 1802 prywatnie publikuje tom jej tekstów.

W sumie jej autorstwa ukazują się:

1776 – dramat –  Der ehrliche Schweizer – wystawiany 27 razy w Berlinie;

Dalszŏ tajla artykułu niżyj

1786  – Über den Tod des Königs: An den Herzog Ferdinand von Braunschweig und Lüneburg; oraz An die Himmlischverklärte Mutter unsers theursten Königs Friedrich Wilhelm des Zweyten: Am Höchsten Geburtstage, im Namen Seines Volks;

1792 – Caroline Louise von Klencke publikuje biografię matki – Anny Louisy Karsch, która jednak nie jest specjalnie wiarygodna;

1805 – Helmina von Chézy wydaje we  Frankfurcie o Caroline Louise von Klencke zbiór:  Leben und romantische Dichtungen der Tochter der Karschin (Życie oraz poezji romantyczne córki Karschin’ki).

Dej pozōr tyż:  Gdzie szumi Opawa… cz. 3 (ostatnia)

Anna Louisa Karsch, Carolina Louisa von Klencke,  Helmina von Chézy to 134 lata życia kobiet w Prusach, na Śląsku. Tragedie, małżeństwa, rozwody, miłości. Popularność. Ich życie to w znikomym stopniu potwierdza obiegowych opinii o kobietach wieków minionych. Więc prośba do niedouków, aby nie fandzolili o 3K.

W najbliższych tekstach cyklu Piękno poezji mowa będzie przede wszystkim o kobietach niezależnych duchowo, intelektualnie, społecznie. Całkiem możliwe, że rozpocznę od roku 834 (to nie pomyłka) i dotrę do współczesności.

Aleksander Lubina – germanista, andragog – zdobył wykształcenie w Polsce, Niemczech i Szwajcarii. Jest publicystą, pisarzem, tłumaczem, autorem programów nauczania, poradników i śpiewnika – był nauczycielem akademickim, licealnym, gimnazjalnym i w szkołach podstawowych oraz doradcą i konsultantem nauczycieli.

Społym budujymy nowo ślōnsko kultura. Je żeś z nami? Spōmōż Wachtyrza

Ôstŏw ôdpowiydź

Twoja adresa email niy bydzie ôpublikowanŏ. Wymŏgane pola sōm ôznŏczōne *

Jakeście sam sōm, to mōmy małõ prośbã. Budujymy plac, co mŏ reszpekt do Ślōnska, naszyj mŏwy i naszyj kultury. Chcymy nim prōmować to niymaterialne bogajstwo nŏs i naszyj ziymie, ale to biere czas i siyły.

Mōgliby my zawrzić artykuły i dŏwać płatny dostymp, ale kultura powinna być darmowŏ do wszyjskich. Wierzymy w to, iże nasze wejzdrzynie może być tyż Waszym wejzdrzyniym i niy chcymy kŏzać Wōm za to płacić.

Ale mōgymy poprosić. Wachtyrz je za darmo, ale jak podobajōm Wōm sie nasze teksty, jak chcecie, żeby było ich wiyncyj i wiyncyj, to pōmyślcie ô finansowym spōmożyniu serwisu. Z Waszōm pōmocōm bydymy mōgli bez przikłŏd:

  • pisać wiyncyj tekstōw
  • ôbsztalować teksty u autorōw
  • rychtować relacyje ze zdarzyń w terynie
  • kupić profesjōnalny sprzynt do nagrowaniŏ wideo

Piyńć złotych, dziesiyńć abo piyńćdziesiōnt, to je jedno. Bydymy tak samo wdziynczni za spiyranie naszego serwisu. Nawet nojmyńszŏ kwota pōmoże, a dyć przekŏzanie jij to ino chwila. Dziynkujymy.

Spōmōż Wachtyrza