Piękno poezji (kobiecej) – Caroline Louise von Klencke
Caroline Louise von Klencke urodziła się 21 czerwca 1754 w Fraustadt (ob. Wschowa) zmarła w 1802 w Berlinie. Matka po rozstaniu z mężem pozostawiła ją pod opieką obcych ludzi w 1763. Po pięciu latach Anna Louisa Karsch wydała ją za mąż, po dziesięciu latach następuje rozwód. Caroline Louise po raz pierwszy została matką w wieku 16 lat. Jako 28-latka wychodzi za 22-letniego Carla Friedricha von Klencke, który ją opuszcza – z tego związku rodzi się Wilhelmina (Helmina von Chézy). Caroline Louise von Klencke osamotniona umiera w 1802 w domu po matce w Berlinie.
Mecenasem Caroline Louise von Klencke, jak i w przypadku jej matki, jest Johann Wilhelm Ludwig Gleim, który też wspólnie z Klamerem Eberhardem Karlem Schmidtem w 1788 wydają jej dzieła i w 1802 prywatnie publikuje tom jej tekstów.
W sumie jej autorstwa ukazują się:
1776 – dramat – Der ehrliche Schweizer – wystawiany 27 razy w Berlinie;
1786 – Über den Tod des Königs: An den Herzog Ferdinand von Braunschweig und Lüneburg; oraz An die Himmlischverklärte Mutter unsers theursten Königs Friedrich Wilhelm des Zweyten: Am Höchsten Geburtstage, im Namen Seines Volks;
1792 – Caroline Louise von Klencke publikuje biografię matki – Anny Louisy Karsch, która jednak nie jest specjalnie wiarygodna;
1805 – Helmina von Chézy wydaje we Frankfurcie o Caroline Louise von Klencke zbiór: Leben und romantische Dichtungen der Tochter der Karschin (Życie oraz poezji romantyczne córki Karschin’ki).
Anna Louisa Karsch, Carolina Louisa von Klencke, Helmina von Chézy to 134 lata życia kobiet w Prusach, na Śląsku. Tragedie, małżeństwa, rozwody, miłości. Popularność. Ich życie to w znikomym stopniu potwierdza obiegowych opinii o kobietach wieków minionych. Więc prośba do niedouków, aby nie fandzolili o 3K.
W najbliższych tekstach cyklu Piękno poezji mowa będzie przede wszystkim o kobietach niezależnych duchowo, intelektualnie, społecznie. Całkiem możliwe, że rozpocznę od roku 834 (to nie pomyłka) i dotrę do współczesności.
Aleksander Lubina – germanista, andragog – zdobył wykształcenie w Polsce, Niemczech i Szwajcarii. Jest publicystą, pisarzem, tłumaczem, autorem programów nauczania, poradników i śpiewnika – był nauczycielem akademickim, licealnym, gimnazjalnym i w szkołach podstawowych oraz doradcą i konsultantem nauczycieli.