Krauzy we Rzeczypospolitej Ślōnskij
We Tyjatrze Korez we Katowicach bōł ôtok we piōntek ôsmy już finał „Jednoaktōwki po ślōnsku”. Bōł pełny tyjater ludzi, a na binie nagrodzali tych, co napisali wyrōżniōne jednoaktōwki, a trzi najlepsze były tyż na tej binie czytane. We jury byli latoś (chyba tak, jak dycko) panoczki: Mirosław Neinert, Waldemar Szymczyk, Ingmar Villqist, Robert Talarczyk a Piotr Zaczkowski. Na kōnkurs posłane było latoś wiyncyj jak 40 jednoaktōwek. Bez te wszystki lata było posłanych tych jdnoaktōwek ponad 300. Kożdy rok pokazuje sie tyż ksiōnżka z tymi wyrōżniōnymi sztukami. Latoś była siōdmo, z tekstami z łōńskigo roku, a na bezrok mo być z tymi latosimi. Kożdy, kery prziszoł wczora do Tyjatru Korez, to dostoł tako ksiōnżka na pamiōntka.
Dyć terazki trza już co pedzieć ô tych, co wygrali. Wyrōżniynia dostało 7 ludzi, podle alfabetu:
- Bożena Donnerstag („Pszonie…jak to leko jest pedzieć!”)
- Krystian Gałuszka („GROVE METAL BAND”)
- Anna Kandziora („Sznita”)
- Krzysztof Kokot („T R E F”)
- Aleksander Lubina („Kostuś trompyjciorz”)
- Wojciech Szwiec („We zrzadle”)
- Irek Widera („MaxYmilJan”)
A na kōniec na binie pokozali sie ci najważniejsi.
- III plac: Marcin Melon – “Chop od mojij baby”
- II plac: Grzegorz Sztoler – “Łostatni geburstag”
- I plac: Łukasz Buszman – „Krauzy”
Marcin Melōn, kery wygroł już pora razy tyn kōnkurs (zaczło sie ôd Kōmisarza Hanusika), łōński rok tyż mioł trzeci plac za sztuka „Łysek z pokładu Idy kontra oszkliwe zombioki”. Latoś pisoł Melōn ô babie ôd Erwina, co jeździyła do Paryża co dwa tydnie ôpiekować sie starōm Francuzkōm, a tam sie wydała po cichu za drugigo chłopa, co na Sorbōnie wykłodoł. Jak sie już chłopy trefiyły, to przi piwie rozważowali, co ôni sōm dlo sia, kej majōm ta sama baba? A ôna na kōniec prziwiōzła se trzecigo, Bercika, kerymu było dwadziyścia lot.
Dalszŏ tajla artykułu niżyj
Grzegorz Sztoler (łōński rok mioł wyrōżniyni za „Kolynda”) napisoł latoś „Łostatni geburstag”, kaj staro ciotka pije sama do sia a spōmiono stare czasy, biyda. Ciotka niy chce, coby jōm pochowali w jednym grobie z ôjcami, bo mo do ôjca żol, że ich było w dōma jedynoście, a ôni musieli ciynżko robić, jak ôjciec piōł, a ôżarty ich ze flintōm gōniōł (bōł fesztrym).
Na kōniec Łukasz Buszman (łōński rok bōł drugi za „Ankieta”). Ôroz znodli my sie we biōrze Prymiera Rzeczypospolitej Ślōnskij we Katowicach. Prymier ze swojim asystyntym a doradcōm rozważowali, co zrobić, coby te Warszawioki niy przijyżdżały sztyjc pod spodek blokować rōnda na roztomańte manifestacyje a marsze. Warszawa była „czornōm dziurōm” na mapie Ślōnska. Ci, co tam sztrajkowali, chcieli deputaty za ciynżko robota we warszawskich korporacyjach. Prymier ze swojimi doradcami uznoł, że trza coś tym ludziōm ôbiecać, jakiś „Plan dlo Warszawy”. Ôbmyśleli, że dajōm im piynć pōnktōw. Jedyn z pōnktōw bōł taki, że zgłoszōm bigos, jako potrawa regiōnalno ze Warszawy, coby se go mōgli we krauzach do roboty nosić, coby im żol niy było, że Ślōnzoki majōm krupnioki a kołocz. Inkszy pōnkt, to bōł tyn, że Stadiōn Narodowy we Warszawie zgłoszōm na Mundial we Hokeju na Trowie, coby sie tam jaki ważne mecze mōgły pokozać. Jedynie na Autōnomijo dlo Warszawy sie Prymier niy zgodziōł, ani na uznani gwary warszawskij za jynzyk regiōnalny w Rzeczypospolitej Ślōnskij, bo je w niyj bezmała za dużo rusycyzmōw.
Było wesoło a duzo szpasu. Na kōniec jeszcze, dlo tych co chcieli, we inkszej sali groł amatorski Teatr Reduta Śląska ze Chorzowa ze sztukōm „Ulice Wolności”, co jōm napisoł Piotr Zaczkowski, a wyreżyserowoł Robert Talatczyk. Było to na 150 lot Krōlewskij Huty, a grane było po ślōnsku
Tōż tak sie skōńczōł tyn piykny wieczōr. Na bezrok zaś bydzie kōnkurs na jednoaktōwka po ślōnsku – już dziewiōnty.
Fojerman
