Godka sercym szkryflano
31 moja we gościnnych progach Hotelu Astoria w Zakopanym mioł miejsce tref poetōw, kerzi szkryflajōm we gwarach. Swoji wiersze czytali laureaci kōnkursu “Jednego wiersza im. Jurka Tawłowicza” a kōnkurs bōł ôrganizowany bez Tygodnik Podhalański. Sōm my ôkropnie radzi, że piyrszy plac we tym kōnkursie erbła Regina Sobik, miyszkanka Jankowic wele Rybnika, za wiersz po ślōnsku.
Jednōm s nagrōd tego kōnkursu bōł tref we Hotelu Astoria, na kierym mogła poczytać swoji wiersze. Kejby wszyjscy uczestnicy mogli jōm rozumieć, bo przeca przijechali tu poeci z rozmańtych strōn Polski, p.Regina poczytała wiersze we ślōnskij gŏdce, a potym po polsku. Co tu wiela godać, nasza ślōnsko godka była we tyn wieczōr we wielki zocy jako, że p.Krzysztof Kokot, tyż Ślōnzok s pochodzynio, erbnōł wyróżniyni. Co prowda Tygodnik Podhalański ôrganizujōnc kōnkurs bōł przekōnany, że to wiersze podhalańskich poetōw bydōm miały najwiynksze wziynci, pokozało sie jednako inacy.
Na kōnkurs poprzichodziły wiersze snad Popradu a we poprzednich edycjach tego kōnkursu szkryflane gwarōm pałuckōm i łowickōm. We tym roku wygroł wiersz naszkryflany po naszymu i jak pedziała sama autorka nagrodzōnego wiersza, że „Moji starziki i ôjcowie godali po naszymu. We szkołach i biurach się mówiło, ale we dōma godało, a być Ślōnzaczkōm i niy szkryflać po naszymu, to by była ôkropno gańba”. Tref we Astorii, inacy Wili Literatōw w Zakopanym, bōł wyjōntkowy. To tu miyszkała Wiesława Szymborska, jak jōm zastała wiadōmoś ô nagrodzie Nobla. Uczestnicy trefu rozprowiali ô tym jak majum sie lokalne godki we dzisiejszych czasach. Wyłazi na to, że dobrze, chocioż jak godała Wanda Szado-Kudasikowa, jedna s jurorek, brakuje modych, kerzi chcieliby flegować swoja godka i szkryflać jynzykiym starzikōw, bo godka wiyncy może niż jynzyk literacki. Profesor Stanisław Hodorowicz, s wykształcynio chymik, kieryn zasiado we komisji prziznowanio nagrody Nobla we dziedzinie chymji, a keryn fest pszaje góralski kulturze rozprowioł ô tym, że u niego jedno słowo może mieć wiela znaczyń. Jego ôjciec i stryjek wymiyniali miyndzy sobom taki a było to „bajto”. Przeca my niy sōm gorsi i u nas czynsto gynsto używomy „ônaczyć” abo „ônaczydło”. Styknie, że powiymy go i wszysjscy wiedzom ô co sie rozchodzi. Niy było by posiadōw, jak mianujōm taki trefy gōrole, bez muzyki. Toż i tu dziynki kapeli „Dziurawiec” wszyjscy uczestnicy poznali czym je gōralsko muzyka i śpiyw. Trzi dziołszki jak zagrały i zaśpiywały po swojimu, to aż nogi same chciały tańcować. Ale jak to je wszystko to co dobre wartko sie kończy, chocioż wiela s uczestnikōw wieczoru jeszcze dłōgo rozprowiało ô swoji godce i ô tym co jim leży na sercu.
Dalszŏ tajla artykułu niżyj
