Gŏdka Klachuli, 17.08.1920
Moi złoci! Co sie tez to cłowiek nagorsy i nagniewo, jak tak te rozmajte gazety i cajtungi cyto. Casym to tak az mnie mory bierōm i jakbych tak zapadła do niektōry redakcyje, tobych tym redachtorōm do pysku napluła. Niektōry redaktōr abo taki pisorz to musi być głupi, jak nowōnarodzōne ciela, abo tez taki djobli cygōn, ktōrymu za te pierdoły dobrze płacōm.
Jo jest prosto baba ze wsi, ale to wōm padōm, że jo bych i mōndrzy pisała i też mōndrzy cyganiła. Co taki „Schwarzer Adler” abo taki „Dzwōn” pise, to ślepy krykōm namaco, ze to sōm zapłacōne pierdoły.
Ale nojbardziej mi dziwno, ze taki „Schwarzer Adler” nawet „Ynglikōw” ôpisuje i maluje (nojlepsy dowōd, że jest głupi). W nōmerze na Świōntki namalowoł Ślōnzoka jak leży na ziymi i wrzeszczy, bo go jakiś wojok w mundurze yng1ickym bije, karwaczym a Francuz, taki sōm, jak ci, co po Bytōmiu chodzōm, tego boroka Ślōnzoka brōni.
Cuda sie tez dziejōm u nos! Naprzykłod w Bytōmiu na jednym zebraniu to sie dwuch ucōnych Polokōw z Bytōmia (dobrych katolikōw) wadziło ô to, kto z nich jest lepszym Niymcym, co tak wyglōndało, jak sie dwōch siodłokōw wadzi ô to, kto z nich jest lepszym masarzym. Jedyn śpiewoł tak ciynko jak skowrōnek, a tyn drugi chcioł wszystkich ôgałuszyć. Tōż już wiecie, kto to, co?
Dalszŏ tajla artykułu niżyj
Potym ech wōm tez chciała pedzieć, że teraz dopiero porzōndny klachoc jest w Bytōmiu – nazywo sie Tersytes. Jo wōm padōm, że choć jo tez mōm porzōndny jynzyk, to tyn psiojucha wiyncej wie, jak 15 kobiet we walkowni. Jak ôn zacnie klachać, to Niymcy stracōm mowa na pora dni i dopiero jak trocha ôchłodnōm, to zacnōm sie jynkać, wymowiać i niektōrzy sie potym po cichu ze Slōnska wynoszōm. Takego im nawarzył piwa, że ani rusz go przełknōńć nie mogōm. Że tez to chłop tak wszystko dokumyntnie wie, co sie na wsi i w ôkolicy dzieje, choć ani do walkowni ani do piekarza z chlebym nie chodzi. No! jo tez tam jesce niejedno wiym, ale sie jesce wola w jynzyk ugryźć i zostawia se to na nieskorzy.
Żeby jyno zaś kto chcioł wydować take broszurki przeciwko nōm Polokōm, bo z tej ôstatniej ôd tego „nieboroka doktora” toch juz ôstatnie kartki powiesiła do „haźla” i nie mōm juz papieru, a naszych gazet bych tak przeca nie zniewozyła.
Na drugi roz wiyncej – do widzynio!
Rōźla Pyscycka.
Wszyjske teksty muszōm być rozumiane we kōntekście historycznym i niy przedstawiajōm ôpiniji redakcyje Wachtyrza.