Ślōnske psuje: Kōnstruktywnŏ kritika – ô „hymnie” i niy yno
Kōnstruktywnŏ kritika? Do sie! Do sie?
Nale niy zōwdy. Ze kramasym ciynżko cosik poradzić. Kōnstruktywnŏ kritika niy ma ô kramasach. Kramasōw sie niy wyciepuje, bo to grzych. Kramas trza trza zymleć na drzano żymła, przedać za lichy grosz, sfutrować gadzinōm, abo konsumōwać samymu.
Wyciepać tyn „hymn” to niy ma grzych. Wyciepać i tela, i szlus.
Gryfny hymn? Niy! Lichy, bo prziniesiōny we tasi, bo śpiywać tego sie niy do, bo to jakieś markotnie kościelne (Na marszu niedobrze zaśpiewane przez dobry przecież sopran), bo jynzyk biydny i prowdo ô nos jakby my niy byli we XXI stuleciu – jakosik ôszkliwǒ gōdka ô „złotym wynglu”. Chyba Wos …
Tu mōm farōnskiygo stracha. Bo widza, co tego naszego chorego sie niy retuje ino marasym futruje. Szkryflo sie „hymn” i fandzoli ô konstruktywnyj krytyce.
Kōnstruktywnŏ abo jako inkszo kritika to gōdka nad trułōm. Umartymu egal – kōnstruktywnie, abo destruktywnie. Trza boło sie kłopotać kiej jeszcze szło go retōwać.
Jako szafnōnć „hymn”? (Zwōm to zarzōndzaniym jakościōm.) Trza bōło ôgłosić konkurs i tela. Abo dowo sie ta robota X zgłoszōnym manszaftōm/frauszaftōm (kompozytor, aranżer, chórmistrz i tekściorz). Ludzi, co poradzōm kōmponować jest wiyncyj niże jeden, ludzi, co piynknie piszōm po ślonsku tyż je trocha). Potym sie wybiero Y forszlagōw (zgodnie z zasadami eksperckimi/konkursowymi). Potym inne zespoły próbujōm zaspiywać i dowojōm do poprawy. Potym sie robi welunek u ludzi – coby „hymn” niy bōł prziniesiony we tasi, yno wybrany bez ludzi.
Kiej ludzie wybierōm, to to bydzie ich hymn. Tego niy wybierali. Tak ŚPR stracił szansa na integracjo Ślonzokōw. Beztuż mōm farōnskiygo stracha. Niy ludzie wybrali, ino „komitet” partyjny prziniōs i wpiyro, iże to je dobry hymn. To „hymn” ich, co niy dajōm wybrać, a wpiyrajōm. To „hymn” ich, tych co idōm do wyborów samorządowych… A te wybory majōm być wygrane.
Niestety powstawanie tego „hymnu” i jego estetyka wskazuje, że może być źle. Bo ekipa powodująca powstanie hymnu kierowała się zasadą: Ludzie to kupią, bo nasze. Albo zasadą, co o gustach się nie dyskutuje. Owszem, o gustach się nie dyskutuje, kiedy się go ma. W innym przypadku godzimy się ze stwierdzeniem, że jeden lubi czekoladę, a drugi, kiedy mu nogi śmierdzą.
Te zasady dawno zakwestionowano, dawno temu. Także, a może przede wszystkim, naukowo!
W dodatku geneza tego „hymnu” pokazuje, że ekipa powodującego powstanie hymnu ma kiepskie pojęcie o zarządzaniu procesami i zespołami i unikaniu smrodu.
Klaro, niy mōm rōd psujōw. Niy, niy mōm rōd takich, co chcōm, coby ich wybrać a sami wyboru niy dajōm.
Hymn Europy i hymn Śląska na Marszu Autonomii 14 lipca 2018 to obraza języka śląskiego, smaku muzycznego.
Aleksander Lubina