Ô ślōnskim hymnie moji trzi grosze
Namnożyło sie sam ôd wczora tych szpecōw ôd ślōnskigo hymnu, choćby grzibōw po deszczu. Szkoda, że niy było ich tela widać na Marszu, a jedynie we internecie. Jo tyż mōm swoji przemyślynia ô tym ślōnskim hymnie, a ôpowoża sie pora słōw sam napisać. Szpecym ôd muzyki żech niy ma, a tym bardziyj ôd hymnōw, tōż niy byda sie ôdzywoł, czy melodyjo je dobro, abo zło. Tako je i już.
Jo sam widza jedyn feler w tym hymnie: bōł ôn pisany po polsku a tłōmaczōny na ślōnski, bezto sōm tam taki słowa, jak: „historio”, zamiast „historyjo”,”dziś”zamiast „dzisiej”. Hymn, tak samo, jak kożdy inkszy tekst mioł by być pisany ôd poczōntku w jynzyku ôryginalnym (sam: ślōnskim), a niy może być to tłōmaczyni, bo to dycko bydzie trocha sztuczne. Tłōmaczyć idzie ze ślōnskigo na inksze jynzyki. Jo wiym, że to niy ma leko napisać hymn po ślōnsku, ale przeca żodyn niy godoł, że bydzie leko.
Na kōniec tako moja niyudolno prōba rzerobiynio tego hymnu, jego ślōnskij wersyje, na nasza, rybnicko godka. Z tōm „historyjōm” je problym, ze sylabami.
Zielōno ziymia to je nasz skarb.
Dalszŏ tajla artykułu niżyj
Nad czornym złotym sam je nasz świat.
Chocioż historyjo dzielyła nos,
To przoci Ślōnskowi je w kożdym z nos.
Z wszystkich granice strōn kożdy je brat.
Ślōnsko kultura kupluje nos.
Takich Ślōnzokōw niech pozno świat.
Stanisław “Fojerman” Neblik
