Wandrōwki marklowsko jōnkowski, abo Bijasowice

Szynki zawarte, galeryje zawarte, tyjatry zawarte, tōż kaj sie sam ôdhamić? We internecu idzie już zgupnyć ôd tych wirusōw. Dyć na dworze tako piykno pogoda, kole 15 stopni, tōż trza sie wybrać na  jako rajza do lasa, abo bez pola.

Wybroł żech sie do Jōnkowic ku Studziynce,  było  tam pora ludzi, tōż niy zbliżoł żech sie do żodnego, ale  auta mioł mi kery wachować, a jo ruszōł żech bez wōnōz na prawo ôd Studziynki, a potym bez pola ku Marklowicōm. Tak zaszoł żech ku zalotym łōnkōm skuli szkodōw gōrniczych. Powiym Wōm, piyknie tam majōm: miedzki dlo kołōw,  buda ze ławkami, kaj se idzie siednyć, ôgrodzōny plac  dlo dziecek, kaj sie poradzōm bawić (terazki zawrzyty skuli wirusa), a tyż tor dlo jeżdżynio małymi autami na bateryje na piloty, bezmała najwiynkszy na Ślōnsku. Sam możecie  poczytać, a podziwać sie na te autka: http://prorevo.pl/marklowice.html .W tym zalotym stawie chytajōm tyż ryby. Sam możecie poczytać wiyncyj ô tym:  http://orka.net.pl/ .

Dyć jo ruszōł dalij, pod „bijasowicki krziż”. To tam bezmała była kedyś wieć Bijasowice, kaj jechoł na kōniu kapelōnek, ks. Walek we 1433 roju z Rybnika ku jakijś chorej babie, a po drōdze go trefiyły Husyty, tōż musioł schować hostyjo ze Pōnbōczkym do dziuple we strōmie we Jōnkowicach (tam teraz stoji drzewianny Kościōł Bożego Ciała), kapelōnka zabiyli we lesie, kaj potym zaczło lecieć zdrzōdło ze wodōm, a ludzie postawiyli kapliczki, a do dzisiej chodzōm tam, a jeżdżōm ku Studziynce. Dyć wody terazki niy idzie nabrać skuli szkodōw gōrniczych. Wsie Bijasowice tyż już niy ma, bo jōm bezmała Husyty spolyły. Kole tego krziża tyż bez wojna w 1944 slecioł amerykański fliger a zginyło pora amerykańskich  wojokōw.  https://wodzislawslaski.naszemiasto.pl/historia-marklowice-amerykanski-bombowiec-rozbil-sie-na/ar/c16-2684102

Kole tego „bijasowickigo krziża” chodziōł żech dycko za łebka z Radzijowa, do Marklowic, na Chałupki, kaj miyszkoł mōj brat. Dyć dziepiyro ze interneca żech sie dowiedzioł, co to je za krziż.

Dalszŏ tajla artykułu niżyj

Od krziża skrynciōł żech zaś na prawo ku Jōnkowicōm, ku Podlesiu. Ôstatni roz szoł żech tam możno ze 30 lot tymu do zadku. Prziszły inksze czasy, tōż zaczło sie jeździć autami, niy bez las, yno za drōgōm, a potym my sie wykludziyli,  tōż już niy było ôkazyje tam iś. Dyć już ôd downa żech sie chcioł tam wybrać, podziwać sie na te znajōme strōny. Dużo sie tam pomiyniyło, drōgi, pola sōm te same, yno taki jakiś fest puklate skuli tych szkodōw.  Zaszoł żech aże na kōniec lasa ku Podllesiu, widać było „nowo szosa” (ul. Niepodległości), tōż bōł żech już fest blisko mojij  Grabowiny, dyć auto stoło przi Studziynce, tōż jo tyż żech sie musioł tam wrōcić. Terazki szoł żech bez las, niby znajōmy, ale jakiś choćby inkszy, smutny. Dużo połōmanych suchych strōmōw, możno skuli szkodōw uschły? Dyć ptoszki śpiywały, dziyndzioły klupały, a szmaterloki furgały, tōż mie sie zaś spōmniały te czasy, co były 40 – 50 lot do zadku. I yno tak żol mi sie zrobiyło, że te wszystki szmaterloki furgać muszōm, a ludzie deptać, po tych wszystkich nelōnbojtlach, flaszkach plastykowych, a inkszych biksach. To ci dziepiyro je zaraza. Tōż jo siod do auta, a kole jōnkowskigo kościoła, potym bez hołda, a bez Chwalowice pojechoł żech na Rybnik.

Dyć tak se myśla, że na drugi roz wybiera sie kaj na Waldwiza. Wierza, co tam niy trefia tela tej zarazy.

Stasiek Neblik, ps.”Fojerman” – Ślōnzok, fojermōn na pynzyji, autor ksiōnżki ”Do rymu po naszymu, abo ślōnski miszmasz” a autor „Dykcjōnorza Godki Ślōnskij”, człōnek DURŚ.