Soika & Bartodziej: Koniec tego dobrego

Do formalnego rozpoczęcia przyszłorocznej kampanii wyborczej pozostał jeszcze rok, jednak Prezes rozpoczynając objazd po kraju już rozpoczął prekampanię, a właściwie, komedię wyborczą. Wolno mu, bo w końcu „cały świat gra komedię” (The Globe). W tej komedii są elementy komizmu i groteski wywołujące śmiech i radość u  zapraszanych, wyselekcjonowanych widzów. Prezes naśmiewa się z osób transpłciowych. Głosi, że wygrana opozycji, to kres praworządności i demokracji. Za kryzys gospodarczy wini Putina i Tuska, chociaż to nie oni rządzą w Polsce. Jego zdaniem, Tusk jest nadzieją polskiej niewoli i polskiego podporządkowania pod but niemiecki. To pozwoliło nam zauważyć, że kampania wyborcza PiS-u zostanie oparta o ćwiczoną przez ostatnie 100 lat wrogość do Niemców. Propaganda obozu władzy przedstawia Unię jako bezwolne narzędzie niemieckie. W obrazie wrogiej UE nie ma miejsca dla Polski. Polska jest w UE, bo należą się nam pieniądze, a jednocześnie jej tam nie ma, bo nie godzi się na jej lewacką ideologię i na obowiązujące w niej wartości. „Koniec tego dobrego” oświadczył Prezes; z punktu widzenia Traktatu nie mamy żadnych obowiązków żeby słuchać Unii w sprawie wymiaru sprawiedliwości.

Bajerowanie Polaków

Sprawa jest prosta. Polska praworządność, polskie wartości, polska suwerenność są lepsze niż te unijne. Także polska gospodarka funkcjonuje lepiej; mamy pełne magazyny gazu, który wystarczy na całe 6 tygodni. Potem pomogą Amerykanie, bo na Niemców nie można liczyć; chcieliby zabrać nam nasz polski gaz. Polska pod rządami Prezesa jest dobrze przygotowana na wszystko. Odrealniona władza uwierzyła we własną propagandę, co jest najwyższym miernikiem jakości i skuteczności tej propagandy. Niestety zawsze pozostają jakieś niedowiarki, do których my się również zaliczamy. Bierze się to stąd, że już od czasów powojennych jesteśmy uczuleni na rządowe media i tak nam zostało. Zauważamy szalejącą inflację, potworną drożyznę, perspektywę zimnych mieszkań i braku ciepłej wody. PiS szedł do wyborów pod hasłem „wystarczy nie kraść”. Dzisiaj Polska jest dalej okradana, a nam proponuje się zacisnąć zęby, jeść mniej, zbierać chrust i ocieplać domy. Rząd jest bezsilny wobec inflacji, nie walczy z nią, a z opinią publiczną, żeby za nią nie odpowiadać. Walka o władzę jest dla każdego tandetnego rządu ważniejsza niż jej sprawowanie, stąd populizm. Za publiczne pieniądze rząd schlebia oczekiwaniom ludu i kupuje przychylność gorzej wykształconego elektoratu, któremu propaganda skutecznie wmawia, że dostaje pieniądze od PiS. Ludziom trudno odczuć niekompetencję obecnej władzy i bajerowanie elektoratu. Nie rozumieją na przykład, że pod nazwą 13-tej i 14-tej emerytury, otrzymują jedynie jej cząstkę, a zabrano im już w całości 12-tą i 11-tą emeryturę, a wkrótce stracą 10-tą. Program 500+ miał zwiększyć liczbę urodzeń, skończyło się odwrotnie. Wydano na „socjal” kilkadziesiąt miliardów złotych, które miały zostać przeznaczone na transformację energetyczną. Przez siedem ostatnich lat płace rosną o wiele szybciej niż wydajność. Populizm coraz bardziej niszczy naszą gospodarkę, prowadząc do coraz większej inflacji, drożyzny i beznadziei.

Złudne reparacje

Dalszŏ tajla artykułu niżyj

Boimy się, że nadchodząca jesień i zima bardzo brutalnie potwierdzą koniec dobrych czasów. Sytuację mógłby zmienić dopływ unijnych środków, które zostały nam przyznane w ramach Krajowego Planu Odbudowy. Polakom należy się około 770 miliardów złotych, to jest ponad 1,5 rocznego budżetu państwa. Dumna polska prawica zdaje się z nich rezygnować, bo nie chce przestrzegać europejskiej praworządności. Jak zwykle – boso ale w ostrogach. W miejsce tych prawdziwych pieniędzy, Zjednoczona Prawica plecie o reparacjach od Niemiec. Premier zapominając, że w zachodniej kulturze nie ma odpowiedzialności zbiorowej, głosi, że potomkowie niemieckich zbrodniarzy dziedziczą odpowiedzialność za swoich przodków. Mają więc obowiązek wykupić pojednanie za kwotę, którą wyliczy poseł Mularczyk i zaakceptuje Prezes. W sukurs politykom Zjednoczonej Prawicy przychodzą różne gorące słowiańskie głowy i szowiniści wychowani w kulcie Polski od morza do morza i od Kijowa po Hamburg. Informują nas o stratach wielokrotnie wyższych niż podają historycy. I tak Marek Jakubiak, były polityk i emerytowany żołnierz zawodowy informuje nas, że w czasie II w. św. zginęło 10 milionów Polaków. Mówi iż Niemcy doskonale wiedzą, że reperacje nam się należą. Nie wie tylko czy Niemcy będą mieli z czego nam zapłacić, ale faktura musi zostać wystawiona i świat musi się o tym dowiedzieć. Gwoli ścisłości podajemy straty o jakich informują nas historycy. Śp. prof. Czesław Łuczak w 1994 roku w nr. 2 kwartalnika Dzieje Najnowsze podaje iż w czasie wojny zginęło 1,5 mln. Polaków i 2,9 mln. Żydów. Podaje też, że II RP w1939 roku zamieszkiwało 35,2 mln mieszkańców z tego językiem polskim jako ojczystym posługiwało się 24,3 mln mieszkańców. Śp. Profesor jest byłym rektorem UAM w Poznaniu, a Jego dorobek stawia go w szeregu najwybitniejszych w świecie znawców II w. św. i systemów okupacyjnych. Podobne wyniki strat ludzkich przedstawia nam prof. UJ w Krakowie – Andrzej Leon Sowa.

Potrzeba tolerancji

Polskim politykom opłaca się bardziej walczyć z Niemcami niż z Rosją, kolejny raz demonstrującej swą dzikość. Dziwi nas, że PiS nie zamierza pozwać Rosji o wypłatę przyznanych w Poczdamie reperacji, które po wojnie zabrał Polsce Stalin. Nikt również nie wspomina o szabrownictwie rosyjskim, polskim. państwowym i prywatnym, które przyniosło nam olbrzymie straty. Nawet najpiękniejsza narracja dotycząca strat wojennych, nie ma niestety szans powodzenia podczas naszego życia. To tylko nieodpowiedzialne otwieranie politycznej puszki Pandory, którym PiS chce przykryć porażkę polityki energetycznej, swoją niekompetencję w sprawowaniu władzy i miałkość intelektualną swoich kadr. Przeżywamy niebywałe w historii Polski tworzenie podziałów w narodzie i sianie nienawiści wobec siebie i Niemców. Kwestia reperacji spowoduje ich wzmożenie. Wielu Polaków uważa, że zgodne współżycie z Niemcami jest niemożliwe. Gdyby znali historię Śląska zauważyliby, że śląski katolicyzm potrafił w sobie zmieścić kulturę polską i niemiecką. Wiara neutralizowała odrębności kulturowe, a dwujęzyczne duszpasterstwo funkcjonowało do 1939 roku. Jeszcze  w tamtym roku na Górę św. Anny przybywały polskojęzyczne pielgrzymki. Także dzisiaj trwa jeszcze współpraca polskich i niemieckich samorządów, uczelni oraz  jednostek gospodarczych. Na niemieckich ulicach język polski jest równie powszechny jak  w amerykańskim „Jackowie”. Dzisiejsza sytuacja geopolityczna powinna skłaniać Polskę i Niemcy do solidnej współpracy. Apelowała o to na obchodach rocznicy Powstania Warszawskiego, powstanka Wanda Traczyk – Stawska mówiąc, że narody, kiedy są w potrzebie, powinne sobie pomagać. Mówiła także o potrzebie tolerancji i prosiła aby nie sączyć w dusze dzieci nienawiści do kogokolwiek, a najmniej do tych, którzy klęczą – do Niemców. W jej przemówieniu słychać było echo orędzia biskupów polskich do biskupów niemieckich z 1965 roku. Był to jednak głos wołającego na puszczy. Prezes i tak po urlopie będzie czynił swoje, bo wierzy, że jego komedia wyborcza skończy się pomyślnie. A to, że narodowi „chłodno i głodno” bezczelnie zwali  na Tuska i Niemców.

Gerhard Bartodziej                Bernhard Soika