Regina Sobik: Ô ôśle kieryn szukoł talyntu

Wele Betlejym w drzewianej szopie
miyszkoł s inszymi ôsiołek mały
trocha gańbliwy i niepozorny
możno zadziwi kiedyś świat cały

Tak jak i insi mioł tyż marzynia
chcioł by to wszyjscy go mieli w zocy
nie widzioł jeszcze jak bydzie ciynżko
i wiele musi dać ze sia procy

Dzisioj nauczy sie piyknie lotać
pofurgnie s gōry co widać dali
przi piyrszym razie tak fest sie ôbioł
że wrōcioł nazod cołki zbolały

-Coż niy mōm szczyńscio nie byda w zocy
lamynci ôsioł aż puchnie gowa
teraz to musza ôstać śpiywokiym
trza mi sprugować jutro ôd nowa

Tak jak i przed tym ôsioł sie sfifroł
kej zamias śpiywać ryczoł ôkropnie
– Widać śpiwanie nie do mje pszeca
ryknoł i legnoł plackiym we szopie

Zmochany i zły nie wiedzieć kedy
zasnoł nasz ôsioł na miynkim sianie
jak sie ôbudzioł ôtwiyro ślypia
niy wierzy łuszōm bo słyszy grani

-Coż to sie robi ludkowie złoci
malućki bajtlik leży we żłobie
wele pastuszki ze geszynkami
Janioły i jacyś cudzi Krolowie
To Ci dopiyro zoca nad zoce
coż widać, że mje niy je pisano
niy byda gorszy ôd Tych Panoczkōw
niy zgrzesza jak zegna przed nim kolano
Możno to i mje kapnie coś s tego
a bajtlik sie sy mnōm kapka podzieli
ponoć mo ôstać krōlym nad krōle
toż i mje w zocy tyż bydōm mieli

Jeszcze nie zdōnżoł ôsioł rozmyślać
jak doszły s miasta straszliwe wieści
ôszkliwy Herod chce zabić bajtla
a to już sie we łbie ôślim niy mieści
-Musza coś zrobić żeby jim pōmoc
po darymnicy niy byda siedzioł
wezna na grzbiyt swoj mamulka s bajtlym
tak żeby Herod sie niy dowiedzioł

Niy wiedzioł borok że to Pōnbōczek
doł Jōzefkowi znać bez Janioła
żeby tyn wartko wyruszoł w rajza
chocioż Maryjka troszka sie boła

-Jōzefku, Myryjko nie tropcie że sie
życi ważniejsze uciekać trzeba
ładuj a wartko te twoji skarby
kej tako pszeca je wolo nieba

I ruszoł w rajza ôsioł bez miasta
bez wsie kamiynie skały i pioski
bo pojon że pomoc potrza kożdymu
a to tyż talynt tela że boski

Regina Sobik