Joseph von Eichendorff: Tynskność i Ksiynżycowo noc

Joseph von Eichendorff

Tynskność

Świyciyły gwiōzdy na złoto
Pszi ôknie stanōł żech sōm
I słysza z daleka, ach co to,
Poczta trōmbi kajś wsiōm.
Serce mi w piersi klupało
I myśli hnet naszła mie moc
Ach, kōgōż by tyż tak gnało
W ta rozgwieżdżōno letnio noc!

Dwóch modych karlusōw chciało
Wylyjźć na szpica gōr
I słysza, jak w marszu śpiywajōm
Tym cichym placōm wtōr:
Ô tych przigōniach, co sie tracōm,
Kaj szumi lasōw ciymnych moc,
Ô źródłach, kere sie bogacōm,
Nim ślecōm w lasu cicho noc.

Dalszŏ tajla artykułu niżyj

Śpiywali ô marmurach,
Ôgrodach, ôd kerych pnōncza
W laubach sie pnōm po murach,
zamkach w blasku miesiōnca.
Kaj dziołchy pszi ôknie suchajōm
Kej gynśle zagrajōm hoc,hoc,
A potoki po cichu szymrajōm
W ta przepiyknō letnio noc.

Ksiynżycowo noc

To bōło, choby do świata
niebo sie pszitulyło
i terōs w kwiytnych poświatach
durch sie mu bydzie śniyło

Szoł wiater bes pola ospały
Kłosy kładły sie wros
Cicho lasy szumiały
W ta noc utkanō z gwiōzd

A duszy moij rogatyj
Skszidła ôswarte podōm
Leć nad te ciche światy
Chobyś leciała do dōm

Tłumaczyni: Ireneusz Borek