O wydawnictwie Silesia Progress

Aleksander Lubina

O wydawnictwie Silesia Progress

Silesia Progress wydaje przede wszystkim literaturę autorek i autorów pochodzących z Górnego Śląska i/lub przybliżających naszą ojcowiznę światu nie-górnośląskiemu. Nieporozumieniem jednak jest widzenie Silesii Progress wyłącznie jako projektu regionalnego. Książnica Pejtra Długosza jest marką rozpoznawalną poza granicami naszego regionu. Zadbali o to autorzy i postarały się o to autorki.

Awangardę stanowili Jerzy Ciurlok, Zbigniew Kadłubek i Henryk Waniek. Potem w Silesii Progress nastąpił czas Marcina Melona i jego Kōmisorza Hanusika oraz tłumaczeń klasyki literatury światowej na śląski prof. Kadłubka, Mirosława Syniawy i Grzegorza Kulika.

Dalszŏ tajla artykułu niżyj

Wydarzeniem na wielką skalę było wydanie Wiatru od wschodu Augusta Scholtisa, a początkiem znaczącej literatury Górnoślązaczek są Heleny Buchnerowej Hanyska i Dzieci Hanyski. Pierwsza, będąc latarnią na morzu beletrystyki Günthera Grassa, otwiera na oścież zakute łby i zaprasza do rozmowy, druga ukazuje los kobiet i dzieci na Górnym Śląsku po 2. wojnie światowej.

Publikacja powieści Heleny Buchnerowej zapoczątkowała „literaturę kobiet” w Silesii Progress – w konsekwencji zanika stereotyp Górnoślązaczek jedynie jako 3K (rodzicielek, kucharek i pobożniś). Po Buchnerowej Długosz wydał Tvrdą, Wheelaghan, Malchárkovą, a ostatnio nieźle zapowiadającą się Monikę Neumann.

Sporo książek dla dzieci, kryminałów i literatury wspominkowej oraz Underground Kotlety uzupełniają ofertę Silesii Progress.

Jest wśród książek wydanych przez Długosza też pierwsza polskojęzyczna biografia barona von Eichendorffa, pani Korzeniewicz.

Jakieś dziesięć lat temu replikowałem domorosłym adwersarzom, że skoro uważają, że nie ma literatury o Górnym Śląsku i po Śląsku, to się ją napisze, tak jak się wydobywało srebro i węgiel kamienny, budowało miasta i wsie. Książki są, wydawnictwo jest – najwyższy czas na czytanie i rozmawianie – o robocie Pejtra Długosza przede wszystkim.