Idymy na… baby…
Wiycie, mōm sōmsiada, ftory lecy kedy musi sie załopiykować cerōm łod swojij szwestery. Dziołcha mianuje sie Patrycja (tako terôzki mōłda na cudze miana) a tymu mojimu kamratowi dali na krzcie Ernst. I tak jakosik tydziyń tymu nazôd trefiōłech go we szynku u nôs na Krojcce. Siedziôł taki jakisik jankorny i niy pochytany. Łobsztalowôłech laga i pytōm sie go, po jakiymu je taki teskliwy?
– Eee tam, nic takigo … pitnōłech mojij siestrze, coby niy musieć zajimać sie jeji cerōm Pati …
– A to po jakiymy, Ernst? Co ci sie stało? Przecaś zawdy miôł rôd śniōm we chałpie łostować, bo to bezmać takô pośmiywnô dziołszka.
– Dej pokōj Ojgyn! To bōło kejsik. Terôzki zrobiōła sie deczko łoszkliwo … mô już côłke dziesiyńć lôt …
– Nō, i co?
– Dej pozōr! Miôłech przileżitość wczorej zajimać sie siostrzynicōm Pati. Jako, iże bōłech po côłkim dniu bakaniô fest usiotany, niy miôłech za tela chańdzi na ledy jake gracki śniōm. Ale beztōż, iżech je dobry ujek, puściōłech ji jakiesik bôjki na DVD a sōm prasknōłech na prykol, coby moje zezwłōki mōgli deczko łoddychnōńć.
– Nō, tōżeś miôł pokōj i niy za tela roboty śniōm, prôwda?
– To ci sie Ojgyn ino tak zdô. Niy zetwało piytnôście minutek a łōna wkarowała do izby. Na gowie klapio biyda, na nij chopskô peruka, na peruce chopski hut wrajżōny na szago a na fresie prziflostrowane fusisko.
– Moga sie wystawić, jak to wyglōndało. Na isto … moga!
– Ja, już sōm widok bōł richtik kōmydijancki i pociyszny, iżech sztreknōł moje ściorane ciało ze klapy i spytôłech sie opaternie: ło co panoczku wōm sie rozłajzi? …. Niyskorzij mie pokôrało.
– He, he … a co sie chopie stało?
– Łodezwała sie Pati ku mie tak:
– Serwus, jeżech Yjwald, pōdź, pōjndymy na … dziołszki …
– Nō, Ojgyn, blank’ech zgupiôł ale godōm … nō, dobra … idymy!
– Jezderkusie! Ale ci to łōna wysztudiyrowała …
– Nō, tōż wlejźli my do drugij izby (wiysz, szpiluja śniōm tak naskwol). Pati takim szałszpilerskim ruchym rynki pokazuje kajś w luft i gôdô:
– Kuknij kamracie! Tam je kajsik ze dwadzieścia dziołchōw! Dzisz je tam?
– A widza, widza … gryfne ..
– Jô biera piytnôście, a ty, mōj kamracie, piyńć!
– Nooo … ale czamu jô ino piyńć?
– Bo jô jeżech modszy, a ty starszyjszy i wiynkszyj ilōści pewnikiym rady se niy bydziesz wiedziôł, niy wydolisz!
– Ej, ty! Ale … czego … jô miôłbych niy poradzić?
– Nō, kej ty niy wiysz, co chop robi ze dziolchami, to ze cia … baba … a niy chop je!
– Nō, to ci dopolōła jak sto pierōnōw, Ernst!
– Ja, ja Ojgyn! Łōna mie na zicher do grobu wżynie!
Ojgyn z Pnioków