Hanna Szczęsna-Kozik gra w Gliwicach monodram “Jeżeś ty chop, Hubercie Morysie?”
To wspomnienie prawie czterdziestolatki z Górnego Śląska po „randce w ciemno”. Prapremiera miała miejsce się jesienią 2017 Wojciecha Szwieca w Miejskiej Placów Muzealnej w Mikołowie, następnie gościnnie pojawiła się na deskach Teatru Korez w Katowicach.
Poniżej fragment (w wersji scenicznej).
Oczywiście możecie zaprosić panią Hannę Szczęsną – Kozik ze spektaklem do siebie
O rezerwację biletów proszę się zwrócić do gliwickiego organizatora. Sala jest kameralna.
Dalszŏ tajla artykułu niżyj
Jeżeś ty chop, Hubercie Morysie?
On sie mie pyto, eli jo poradza warzyć?
On sie mie pyto!
Rynka mi sam na… na noga położył, w ślypia mi tak wejrzoł… niy powiym, niy powiym, we oczyntach mo takie djobołki, takie, takie, hmmm! Muzyka gro, no niych bydzie, iże to muzyka, a on się tak przybliżył do mie, rynka położył, wejrzoł mi w ślypia i sie mie pyto: A poradzicie Wy to warzyć?
No niych go! No do piyrona jasnego! No niych go, tego gizda istnego!
No, kurde, chopie, dyć żech to napisała w tyj anonsie:
Znakomicie gotuję!
Te półdrzistki z luftu urosły? Mamulka mi warzy abo oma? Możno to ode fast foodu? Na, ja – ode fast foodu… jo i fast food!
Niyrada cygania. Godom prowda. A co mi tam.
Napisałach prowda:
Blondynka, obdarzona sowicie, lat 38, niezamężna, znająca języki, melomanka, wysportowana, uwielbiająca podróże, znakomicie gotująca…
No, napisałach, napisałach: znakomicie gotująca. Wszyjsko, coch napisała to richtig prowda.
Godom wom. Siedza, siedza tak, jak mie uczyli na kursie komunikacji – za mnom okno, widza gynał cołki restołrant, panuja nad salom. Prziszoł kelner: Witam panią w restauracji Bajery, pani sobie życzy… Zamówiłach sok ize johanków, siedza, czekom, patrza, włazi, tysz przed czasem, taki sprytny, ale jo już siedza przi stoliku, piyrszo, jak trza i jak sie patrzy. No, włazi, no, niy powiym, gryfny synek, dugi, prosty, bez brzucha, bez glacy, ostrziżony porzondnie, bez tyj modnyj fryzury a la faszisten sznit, bez tyj brody a la mułła, co to wiycie… bez tych szpicatych szczewików, co cyganiom baby, co on niby mo rozmiar 46 – metr piyndziesiont a szczewiki wielkie, wielkie… Jakby tak podatki płacić od długości pustego szpica? To mogli by my zastąpić 500plus jakimś 750plus i to od każdego dziecka. Przeca żyje na wielkiej stopie, to niych buli! I za obiytnica bez pokrycia – wreszcie wtoś by ponisił odpowiedzialność za oszustwo wyborcze.
Normalnie obleczony we dżinsy, hymd i szaket, na rynkach żodnych tam ozdóbek, w uszach
i nosie żodnego żylastwa, z tego, co widza tatuaży niy mo. No, dobrze się zapowiada, dobrze. Skarpetki ciemne.
Rozejrzoł sie i zarozki wiedzioł, że jo to jo. Jak mioł niy wiedzieć, kiej sama tu siedza. Taki drogi tyn restaurant, iże blank pusty. Bajery. Podszedł i czar prysł. Był i niy ma. Podszedł
i godo: Witam!
Odpowiedziałam chłodno: Dobry wieczór, też pana poznałam, proszę niech pan spocznie.
Tak, jako mie słyszycie: Niech pan spocznie.
Zgupioł i stoi. Myśla se zarozki wrzasna: Spocznij! Spocznij! Wolno siadać, siadać i gadać. Siadać i inteligentnie gadać, konwersować, parlować – niy fanzolić, gupot niy pociskać, bo mi szkoda czasu na pieprzenie bez sensu. Czas to piyniondz, a jo już zainwestowałach we tyn tref, iże portmanyj boli. Policzcie sami: szampon koloryzujący, maseczka, make up, pasta wybielająca – bo wiecie ten sok z johanków to jo mom piyrońsko rada, co piątek sok ze johanków – manicure, lakier do paznokci, Chanel 5 – klasyka, kiecka, szczewiki… same szczewiki to ćwierć wypłaty, a mało niy zarobiom!
Chyciliście, jako on to do mie: Witam. Jo ci dom: Witam!
Aleksander Lubina
Górnoślązak/Oberschlesier, germanista, andragog, tłumacz przysięgły; edukator MEN, ekspert MEN, egzaminator MEN, doradca i konsultant oraz dyrektor w państwowych, samorządowych i prywatnych placówkach oświatowych; pracował w szkołach wyższych, średnich, w gimnazjach i w szkołach podstawowych.
